Anders gaan Leven

Het zal je maar overkomen.

Op een ronde tafel gesprek terecht komen over een andere invulling van de eindtermen in het onderwijs.

Een vriendendienst.

Veertien mensen, die elkaar niet kennen, van allerlei pluimage. Van jong tot oud. Een huishoudster, een garagist, een informaticus, een bijna gepensioneerde hulpverlener.

Toch was het de opdracht om tot een consensus te komen wat veranderd diende te worden. Onbegonnen werk, zo leek het althans.

Zeker wanneer ondergetekende over het belang van politiek begon. Politiek in de zin van werken aan het algemeen belang, organiseren van het samenleven. Doe je aan vrijwilligerswerk dan toon je gemeenschapszin, en doe je eigenlijk aan politiek in de ruime zin van het woord.

Het leek een eenvoudige stelling.

Even was het kot te klein. Politiek had alles met macht te maken, totaal oninteressant, kortom iets voor mensen die hun beloften nooit houden. Niets mee te maken!

En toch werd er een consensus bereikt.

Er werd een lans gebroken voor het meer aanzetten tot kritisch denken. Méér aandacht voor ethiek, zingeving, kwaliteitsvolle communicatie, evenwicht tussen lichaam en geest. Grote bezorgdheid over het stijgend aantal burn-out en zelfmoorden bij jongeren. Een pleidooi voor meer betrokkenheid naar elkaar toe.

De algemene teneur was duidelijk, verandering is nodig, want zo kan het niet verder.

Paradoxaal kwam niet ver van het gehucht Viersel, de woorden van een oude pater weer tot leven.

Zonder het over politiek te willen hebben.

Anders gaan Leven.

Doorgaan!

Beste Karlijn,

Het is me wat.

Als kleuter vallen in een schelp gevuld vol water en schilpaddendrek. En dat door toedoen van een volwassene, die je vertrouwde.

Betekenisvolle momenten maken vaak in tijd, een klein deel uit van het leven. In een oogwenk zijn ze voorbij, maar zinderen soms jàren later nog na.

Vallen kan zo’n moment zijn. Het is me al overkomen.

Vallen hangt samen met opstaan, telkens opnieuw.

Net zoals schrijven. Schrijven kan niet zonder schrappen.

En doorgaan.

Doorgaan!

Over de dingen die voorbijgaan

Hoe lang lig je al in deze dodenstad?

De sneeuw bedekt jouw naam, jouw geboorte en sterftedatum.

Maar ik weet het wel.

Ik heb je gekend, Modest Willekes, 62 jaar geworden, gevonden op straat na een beroerte. Dat gebeurde wel meer toen, van preventieve gezondheidszorg had men weinig kaas gegeten.

We zijn een jaar collega’s geweest. Jij gaf les aan het eerste leerjaar, voor het laatst. Ik stond voor het zesde, voor het eerst.

Meester Willekes, met zijn dikke billekes.

Net zoals op de foto, steeds mooi op zijn zondags in kostuum, mét vlinderdas.

Je lijkt een keurige oude heer, maar schijn bedriegt.

Al jaren was er een gedoogbeleid tegenover jouw Meester Willekes. De directeur zat mee in het complot. Jullie gingen op het eind van dat schooljaar op pensioen. Eindigen in schoonheid was het credo.

Het was de tijd dat er nog echte schoolbanken bestonden. Er werd nog geschreven met krassende pennen gedopt in inktpotjes. Door jouw werd een leerling aangeduid die mocht wekelijks de potjes bijvullen. Een privilege voorbehouden voor de febbekes, zoals ze schamper genoemd werden. Anderen werden het mikpunt van jouw pesterijen.

Het was de tijd dat de leraar God de Vader was in de klas. Net als een kapitein op een schip, muiterij was uit den boze.

Ik hoorde de verhalen wel van de kinderen die met de regel op de vingers werden getikt. De bordvegers die door de lucht vlogen en tot jouw vreugde vaak doel troffen.

Het gekreun van de leerlingen was soms te horen als ze slaag van jouw kregen, terwijl ze vooraan de klas op hun knieën moesten zitten.

Het was in jouw klas, alle dagen van dat.

Nu zouden ze het schuldig verzuim noemen, mijn stilzwijgen.

Nu zouden jouw gedrag kindermishandeling noemen.

Vandaag de verassing van de dag.

Een ex leerling sprak op de radio over zijn traumatische ervaringen in zijn jeugd, op zijn oude school, en noemde je bij naam Meester Willekes.

De dingen gaan voorbij.

Rust in vrede is er voor jouw niet bij, Meester Willekes.

PIJN

De beslagrechter is weer langsgekomen

Gisteren

Vandaag

Zelfs in dromenland geeft hij present.

Ach lotgenoten

Reisgezellen naar zwarte gaten

Schijn toch uw opflakkerend licht

Via Dolorosa is mijn adres.

Zoekend naar zekerheden:

Op het einde van de rit

Hebben zelfs lege batterijen

Hun waarde.

Zwemmer Zwem

Zal ik in de diepte springen?

Op de rand van het grote zwembad, vraagt iedere kleuter zich dat wel eens af.

Van werk veranderen is ook zoiets, springen in het onbekende.

Zal ik in de diepte springen?

25 jaar geleden was dit voor Hil niet anders. Kiezen voor het gekende CLB of het toen onbeminde Comité Bijzondere Jeugdzorg.

Sommigen gaan heel voorzichtig, trapje per trapje, traag het water in. Anderen nemen zonder aarzeling een duik. En een enkeling, wordt er in gegooid.

Dat laatste is Hil overkomen. Spartelend, happend naar adem, half verzuipend. Er zat niets anders op dan het hoofd boven water te houden. Het bijhorend zuchten en kreunen werd haar handelsmerk. Telkens als zij terug naar de kant wou zwemmen,- Help? ik wil terug!,Waar ben ik aan begonnen? -, telkens was er die badmeester die haar onverbiddelijk tegenhield en terugstuurde. Doe er nog maar een baantje bovenop. Onder het motto, al doende leert men. De badmeester wist het toen al, hij had er een neus én oog voor, een aangeboren talent.

En kijk Hil heeft het overleefd.

Zij is een ervaren zwemster geworden, even gedreven als bij de eerste sprong.

Zij zwemt rustig en bedeesd, mooi te noemen, al zij dat zelf, in al haar bescheidenheid, in alle toonaarden ontkennen.

Hil zal niet vlug van zwemstijl veranderen. Trouw aan haar principes.

Oprechtheid, rechtschapen, integer, eigenschappen van de echte kampioen.

Soms kijkt ze nog eens om, want herinneringen, beelden van vroeger, wegen wat zwaarder door. Verdriet vertraagt echter de tocht. Keuzes maken en voort doen. Dat kan Hil als geen ander.

Nu dat zij een lange afstandszwemmer geworden is, weet zij, niets blijft hetzelfde.

Al blijven vele vragen onbeantwoord.

Wat gebeurt er allemaal in dat mooie huis in Kapellen?

Ach, mysteries zijn er om te koesteren.

Zwemmer

Zwem

Voor Hil nav 25 dienstjaren