Het jaar 2023 is nog maar pas begonnen of twee gebeurtenissen doen me, als filosoof met kosten aan, mijmeren over het leven.
Eerst een droevig bericht, Mark Fillet, de vroegere hoofdredacteur van Wereldwijd (1974-1984), is niet meer.
Als jong volwassene was ik enkele jaren geabonneerd op het magazine, voornamelijk omdat de persoon Mark Fillet me fascinerende. Als voormalige scheutist nam hij het onvoorwaardelijk op voor de armen en had een kritische houding ten aanzien van het instituut de Kerk. Zijn gedrevenheid, zijn integriteit altijd bij gebleven. Hij bleef zijn ding doen ook als het moeilijker ging.
Mark heeft me geleerd dat er culturele verschillen zijn, maar dat verdriet, angst, liefde des mensen is. Wereldburgers dat zijn we allen, het werd een levensles. Dank daarvoor.
Ik nodig jullie uit om het in memoriam van Gie Goris, zijn opvolger als hoofdredacteur van Wereldwijd, nu MO*, te lezen. Al gaande wordt de weg gebaand is ook de titel van zijn boek verschenen na 10 jaar Wereldwijd. Een motto, welke ik ook koester.
Het boek heeft mijn laatste verhuis niet overleefd. Net zoals Mark voor altijd verdwenen, maar blijvend in mijn herinnering. Mark werd later een echte familieman, mijn gedachten van medeleven gaan naar de familie.
Geloof het of geloof het niet, ook de verjaardag van Koningin Mathilde doet mijmeren.
Nee, beste trollen van de sociale media, laat het toetsenbord nog maar even onberoerd, het gaat me niet over de rol van het Koningshuis maar over de persoon van de Koningin.
Vriend en vijand zijn er over eens dat deze intelligente, mooie vrouw een natuurtalent is als het gaat om mensen gerust te stellen. Een groot inlevingsvermogen, met een houding van mededogen om U tegen te zeggen. Zéér plichtsbewust en met gedrevenheid wordt de rol van Koningin, welk soms toch een keurslijf moet zijn, opgenomen. De familie blijft gelukkig op de eerste plaats staan.
Twee mensen, zo verschillend maar toch weer niet. Beiden met hetzelfde geloof.
Al gaande wordt de weg gebaand!