Het mag eens gezegd worden.
Het is vaak een voorrecht om met 80 plussers om te gaan. Al was het maar om de vele complimenten en attenties die ik mag ontvangen. Zoals een Maria kaars uit Scherpenheuvel, voor een snelle genezing...
De keerzijde van de medaille is dat kwetsbaarheid en vergankelijkheid meer en meer op de agenda komt te staan.
Neem nu V, die na zijn derde hersenbloeding, weer aan het revalideren is geslagen. Al is de spraak, hopelijk tijdelijk weggevallen, toch stralen zijn ogen ter verwelkoming. De vriendelijkheid zelve. Kinderloos is hij de bompa van de kindjes van de straat. Als voormalig kolenmarchant is hij levende reclame voor elke heemkundige kring.Een mens van goede wil.
Neem nu M. steeds jonkman gebleven om voor zijn moeder te zorgen. Nochtans wat een préséance, moet heel wat meisjesharten sneller hebben doen slaan. Steeds bereid tot een praatje. Hij verblijft nu in de schermerzone, afwezig aanwezig. Zijn buurvrouw, zelf pas weduwe geworden, herkent hij nog. Na al die jaren bekent hij dat hij steeds een boontje voor haar heeft gehad. 'Als ik terug thuis kom, dan gaan we aan onze relatie beginnen', mijmert hij.Geloof het of geloof het niet, op verlangen staat geen leeftijd. Een mens van goede wil.
Hans Andreus schreef in zijn laatste gedicht : 'Wat moet ik met dat licht in mij, met letterlijk de kanker in mijn lijf?'.
Hoe moet het nu met M en V et les autres?
Als hun licht stilletjes uitgaat...