Een goeie buur is beter dan een verre vriend, zegt het spreekwoord. Mijn buren gaan verhuizen. Echt een alledaags iets zul je zeggen. Geloof het of geloof het niet, was het maar.
'Als het maar vriendelijke mensen zijn die je huis zullen kopen', zeg ik tegen mijn, nog even, buurvrouw.
'Er zijn al genoeg klagers', zeg ik. 'Calimero's' las ik onlangs, mensen die alleen maar kunnen afbreken. Daar past Ome Rik voor.
'Ja maar, Rik, andere mensen in de straat hebben andere wensen'. 'Als het maar geen zwarte mensen komen wonen is me gezegd'.
Nu, ik weet het wel, onbekend is onbemind, maar dergelijke uitspraak kan je alleen maar als racistisch omschrijven.
Dat heb dan ook aan mijn buurvrouw duidelijk gemaakt. Verontrustend is dat wat vroeger misschien gedacht werd, nu zonder schroom hardop wordt gezegd.
Mahatma Ghandi zei het al: 'let goed op je gedachten want ze worden je woorden. Beheers je woorden want ze worden jouw acties'.
De waarde van een individu mag niet verbonden zijn met de kleur van je huid.
In de jaren 60 is de 'Black is beautiful' beweging ontstaan voor gelijke rechten en voor een positieve perceptie van het zwarte lichaam. Meer dan vijftig jaar later is er nog veel werk aan de winkel.
Eén ding is zeker. Op een uitspraak 'als het maar geen zwarte mensen zijn' past maar één reactie, deze van verontwaardiging. Het hanteren van de pen, als protest, zeker geen stilzwijgen.
Het was Steve Biko die zei: 'als je zegt zwart is mooi; zeg je mens je bent oké zoals je bent'
Is dat niet wat iedereen wenst ? Willen we niet allemaal graag zien en graag gezien worden?
Mededogen begint met te zeggen :
Black is beautiful.