‘Waar twee of drie verenigd zijn in mijn naam daar ben ik in hun midden’.
Er zijn van die momenten dat je het aan de lijve mag ondervinden.
Het liber amicorum voor Frans Van Steenbergen was zo één.
In de kapel leek het alsof de bergrede opnieuw werd uitgesproken :
‘Gelukkig zijn de barmhartigen, want zij zullen barmhartigheid ondervinden’.
‘Gelukkig zijn de zachtmoedigen, want zij zullen het land bezitten’.
‘Gelukkig de vredestichters, want zij zullen kinderen van God genoemd worden’.
Je zag ter plekke wat vriendschap teweeg brengt.
Van heinde en verre kwamen mensen erkenning geven aan die ene, die ene, die voor velen een symbool van hoop is geworden.
Bij leven dit meemaken, het is weinig mensen gegeven.
Wie goed doet, goed ontmoet.
Zo werd een dankwoord een boek, als een geschenk voor ons allen.
Zo werd vreugde om de afgelegde weg, een teken van genegenheid.
Ik heb iets met engelen.
Ze bestaan.
Ik heb er enkele ingonito gezien daar in de kleine kapel ter ere van die grote missionaris.
Nog één wens :
Moge zijn licht, nog lang als een engel onder ons, blijven schijnen… tot het volbracht is.
In Jesus naam!
Geschreven naar aanleiding van de viering van de 75 ste verjaardag van Frans Van Steenbergen en zijn jubileum 50j priesterschap